Je staat voor een stoplicht maar de eerste auto in de rij trekt niet op als het licht op groen springt… Getoeter volgt. De bestuurder van de eerste auto is pardoes blind geworden, nadat hij in aanraking is geweest met de eerste blinde… Voor je het weet ziet het grootste deel van Lisboa niets meer. Een epidemie! Dit is waar Jose Saramago over schrijft in zijn ‘Stad der blinden’. Er heerst een virus, dat dingen in mensen bovenhaalt die je je eigenlijk niet kunt voorstellen…
Toen ik dit boek – en later het vervolg erop – in mijn puberteit las, kon ik me er tegelijkertijd niets en alles bij voorstellen. En nu we in zowat eenzelfde werkelijkheid zijn beland, voelt Saramago’s verhaal surrealistischer dan ooit. Terwijl veel van wat hij beschrijft zich om mij heen voltrekt. Ik kan het simpelweg niet geloven, maar ik heb geen keus….
Verbinden met de natuur
Een schrijnende degeneratie van de mensheid. Het hamsteren. In het boek zelfs het plunderen… Maar… Er is een andere kant. De verschillende crises die zich nu voltrekken, moedigen mij persoonlijk aan om nu meer dan ooit contact te maken met mezelf, de natuur en de mensen om me heen. Laat dat dan alsjeblieft zijn wat we hieruit halen: dat we straks meer in verbinding met die drie zaken leven. Sommigen zullen er nog niet aan willen denken. (Logisch, we zijn aan het overleven.) Anderen geloven en voelen met mij mee. Maar ik moest dit beschrijven.
Een andere kijk op de zaak….
Francesca Morelli publiceerde afgelopen week in de Huffington Post een aangrijpende visie op de Corona-crisis. “De economie stort in. Maar de lucht wordt schoner.” Volgens Morelli kunnen ook wij in een oogwenk gediscrimineerd worden… Te midden van alle discriminerende ideologieën waar we zo gewend aan waren. “Ook al is het niet onze schuld. Ook al zijn we blank, westers en reizen we business class.” Ze heeft gelijk: als we 16 uur draven en doorgaan en eigenlijk niet goed weten waar we aan bezig zijn; de kinderen uitbesteden aan instellingen… Dan is heel duidelijk dat we niet langer de waarde kennen van hetgeen onmeetbaar is in geld. Dit onderschrijf ik met een warm en vol hart.
Voor wie het Italiaans niet kan lezen was dit een zeer korte samenvatting. Voor wie het Italiaans wel beheerst: je vindt Morelli;’s artikel hier. Ik was onder de indruk. En ze bevestigde veel van de gevoelens die ik afgelopen weekend heb ervaren.
Dan nog even die wijnboeren… #ditiseenchampagneblog
En als iets me helpt om te verbinden met de natuur. Dan is het misschien wel die simpele liefde van die eenvoudige wijnboer in de klei die ik gewoon RUIK als ik hier zit te schrijven…. Samenleven met de natuur. Samenleven met het hele dorp. Elkaar helpen. Samen leven.
