Rome

Ik heb duizenden keren geschreven over Rome en mijn liefde voor haar vormen. Heb me tevens door tientallen schrijvers laten meevoeren in hun belevingswereld van deze stad, waaraan en waarin ik me altijd zo verbonden voel.

Ze glijdt de wereld in mijn hart.
En in haar vind je mijn leven,
mijn ziel,
mijn zijn.

Kom, geef je me hand; ik pak je vingers;
breng ze richting haar heuvelende vlees.
Ik zal je leiden
langzaam over haar huid.
Adem in, adem uit….

Het voorjaar schuilt in haar,
elk jaar weer.
En daarom, lieve schat, is het…
Zonder haar is er geen mij.
Ik verkeer in deze schoonheid;
en ga op in het kronkelen van de rivier.

Ik verdrink, ik zwem.
Ik verlies, ik dans.
Als ik me overgeef dan groei ik.

Dus vergeet me even.

De geschiedenis van champagne is goud waard

Champagne is champagne. En ik ben fervent fan van de krachtige geschiedenis van champagne en de betekenis ervan voor de verdere ontwikkeling van het sprankelend goud. Maar er is een bruisende wijn die misschien een veel diepere buiging verdient als het om kwaliteit en eindproduct gaat: Franciacorta.

Rome en Franciacorta

In Rome heb je talloze wijnzaken. Veel commercieel gedoe, natuurlijk. Maar her en der vind je een pareltje. Sprankelend… En met een klasse afdeling Franciacorta’s. Het was op een van deze plekken dat ik de wereld ontdekte die zich op geen enkele manier kon verhouden tot die van de spumantes. Tenzij je een diagonaal zou trekken van aarde naar hemel. Maar ik denk dat je niet lang genoeg recht zou kunnen gaan dan… Dus laten we het gewoon maar niet proberen.

Over het Franciacorta-gebied

Terug naar het vruchtbare heuvelende vlees van de regio Franciacorta. 30 kilometer ten noordwesten van Brescia. Naast het gegeven dat dit klein stukje Italia een schitterend eindproduct voortbrengt, is het vooral een prachtig, ongerept wijnparadijs. Laat dat nu exact de reden zijn dat mijn hart er sneller van gaat kloppen: je vindt er een on-Europese rauwheid en puurheid waar je je maar al te graag in onderdompelt.

Franciacorta krijgt gewoon lekker de tijd….

Met de hand. Sowieso. Alleen op die manier plukt men in Franciacorta de druiven. Ook leuk om te weten: er zit een enorm hoge concentratie druiven in één fles Franciacorta. Niet te vergelijken met de hoeveelheid druiven die wordt gebruikt voor champagne. Ook voor het vergistings- en verouderingsproces neemt men veel meer tijd dan bij champagne gemiddeld. Non-vintage Franciacorta krijgt minimaal 18 maanden de tijd (en bij champagne is dat 15 maanden). Vintage-bottiglia’s krijgen ten minste vijf jaar de tijd (en in de Champagne is dit voor de bouteilles drie jaar).

Is dat dan het geheim, de tijd geven?

Nee! Het echte geheim van Franciacorta ligt verscholen in de prehistorische oorsprong van de bodem waarop de wijnranken staan. Je vindt de wijngaarden in een amfitheater-vormige vallei. Met aan de ene kant de Alpen en aan de andere kant het meer van Iseo. Ooit werd het gebied bedekt door een enorme gletsjer. Natuurlijk trok de gletsjer zich gedurende de laatste ijstijd terug. Maar hij heeft ervoor gezorgd dat de grond in dit Franciacorta-gebied ontzettend veel mineralen bevat. En ja, die geven de druiven – en dus de wijn; en dus de Franciacorta – een geweldige smaak. Echt een belevenis!

De verschillende soorten Franciacorta

De Franciacorta brut wordt gevoed door heerlijke, droge bellen. Maar mijn absolute favoriet is de Franciacorta satèn. Wit… En zijdezacht in je mond. Overigens wordt er ook een iets zoetere bruisende rosé geproduceerd. (Niet mijn ding, maar voor ieder die van net dat suikertje en wat aardbei houdt, is dit een variant die het ontdekken waard is.)

Mijn slotokkoord dan ten slotte (Ja, ja…. Je sais….)

Dus – hoewel Franciacorta misschien wel hemelser is dan champagne – is mijn oproep: (vergeet niet de champagne, maar) stap eens over dat massaproduct dat prosecco is heen. (Ja, er zijn echt lekkere spumantes maar ze zijn niet te vergelijken met de bruisende wijn uit Franciacorta.) Ontmoet haar eens en omarm de rauwe, pure schoonheid van Franciacorta. Ze is het waard.