Afgelopen dinsdag was het zover: champagne proeven met meer dan 40 mensen! Een intro van een half uur zorgde ervoor dat ik volledig in m’n element kwam. Geef mij een microfoon en laat me los gaan over druivensoorten, de champagnestreek en vinificatiemethoden… En je hebt me! Ik kreeg leuke vragen over biologische champagnes, de kleur van de fles en het gebruik van druiven van een en hetzelfde jaar (zoals je bij wijn vaak ziet) maakten het een gezellig, interactief avontuur.
Een duo-optreden over champagne 
Het was een duo-optreden: moeders was sidekick en vertelde hoe leuk ze het had gevonden tijdens de champagnereis die we afgelopen zomer maakten. Ze liet ook niet onbelicht waarom het volgens haar heel vanzelfsprekend was dat champagne een iets duurder product was. Waar ik aan toevoegde dat er ook nog iets is met accijnzen en marketing. Want heel eerlijk: de champagne die ik schonk kost in Nederland dubbel zoveel als in Frankrijk.
Ik vertelde het verhaal van de monnik en de twee weduwen. Het publiek lied ik raden: wie zijn de mensen op deze afbeeldingen? Dom Perignon was er natuurlijk een van. Hij was een keldermeester van een abdij in de 17e eeuw. En het was Dom Perignon die het voor elkaar kreeg om met een tweede gisting op de fles de druk in de champagnefles zo te houden dat er champagne ontstond en de fles niet explodeerde. (In de decennia ervoor was men wel op het spoor hiervan, maar het lukte niemand om de bruis te bedwingen.) Bovendien vond een van de bekendste monniken ooit de druivenpers uit en ontdekte hij dat het assembleren van verschillende wijnen voor nog lekkere champagnes zorgde.
Madame Pommery
Over een van de weduwe, Madame Pommery, komt binnenkort een aparte blog. Ik heb haar voorraad champagne afgelopen zomer aanschouwd en ik vond het de moeite waard om er een filmpje over op te nemen. Bijnaaaa…. De mensen die de proeverij afgelopen dinsdag bijwoonden weten al wel waarom ik haar op mijn knietjes danken kan… Ik maakte een grap over kunstgebitten (in een publiek van overwegend mensen met neptanden).
Veuve Clicquot dan…
Veuve Clicquote ontdekte dat het horizontaal bewaren van de flessen ervoor zorgde dat het bezinksel de hals in liep. Dat was een fijne ontwikkeling: geen viezigheid in je glas, maar een mooie, heldere wijn. (Op de uitgebeelde taferelen in de kelders van Madame Pommery is te zien dat men uit dichte glazen dronk. Dat was prima: champagne was helemaal niet zo helder en zeker niet de moeite waard om visueel te bewonderen.)
Op naar… De Blanc de blancs van Marc Hébrart
Genoeg gekletst over de geschiedenis van champagne en de personen die een belangrijke rol speelden bij de ontwikkeling van het bruisend goud. We werkten toe naar de proeverij. Er stond maar één champagne op de kaart. Wel een heel mooie. Een paar maanden geleden deed ik het huis van Marc Hébrart aan. (Ik schreef over een van hun champagnes al eerder deze blog: Rive gauche Rive droite.) Nu zouden we niets anders dan de blanc de blancs proeven. Een champagne die veel intenser en fruitiger is dan de bloemige champagne van chardonnay die je uit het Épernay-gebied kunt kennen. Prachtige, fijne belletjes, die duiden op een prise de mousse die lang genoeg was. (Tijdens de prise de mousse wordt voor een groot deel de grootte van de bellen en de hardheid van de champagne bepaald. Hoe dat precies zit, zal ik in een andere blog eens uit de doeken doen.) Deze blanc de blancs is een mond vol en ideaal voor . Ik serveerde er zalmrolletjes bij. Normaliter zou ik dat doen bij een champagne die iets hoger in z’n zuren zit. Maar deze van Marc Hébrart kon er goed mee dansen. Een fijne tango in mijn mond. Heerlijk! Zacht, romig. Abrikoos, brioche. Alles kwam samen, zonder al te veel uitschieters. ‘Gewoon’ rond en vol.
