Hakjes in het zand

Ik plaatste mijn naaldhakken in het zand. Vergis je niet: zo zeker als ik dat nu beschrijf, stond ik die avond niet op de constant schuivende korrels. Terwijl ik de eerste stappen zette, hield ik mijn ogen nog strak op mijn smalle schoentjes gericht. Pas toen ik na enkele meters even stilstond en al schuivend voelde dat dat enigszins stabiel was, liet ik de jurk die ik met mijn rechterhand wat omhoog had gehouden bij het betreden van de grotten over mijn schoenen zakken. Ik keek op. Draaide mijn hoofd schuin naar boven en liet mijn ogen over de rauwe wanden van de wijnkelders glijden. Wat voelde ik me vereerd dat ik te midden van zo’n samenwerking tussen mens en natuur een bijzondere avond mocht beginnen. Een beetje Disney in Limburg.

Brand verwoestte de wijnvoorraad

De beroemde grotten van Chateau Néercannes dus. Ik was er alleen met mijn gezelschap. Iedereen kent wel de nieuwsberichten van de grote brand die er het jaar ervoor had gewoed. Franse wijnspecialisten werden geraadpleegd en er werd besloten om de wijnen weg te doen. Desastreus! De hitte had de wijn niet per se om zeep geholpen, maar het risico dat de wijn een half jaar later ‘stuk’ zou zijn, was te groot voor het hoog aangeschreven restaurant. Vanuit alle hoeken van de wereld kwam er hulp van wijnliefhebbers. Samen voorzagen zij de mergelgrotten van nieuwe voorraad. Hier lag nu niet enkel wijn. Hier lag de passie van zovelen die de liefde voor wijn met mij deelden.

Op ontdekkingstocht in de grotten van Néercannes

Een dame nodigde ons uit om de mergelgrotten te verkennen. Alle hoeken. Alle wijnen. Wat een feestje! Aan een in de grotten uitgehouwen bar werd een glas champagne voor me ingeschonken. Sippend uit mijn glas schuifelde ik met mijn zwarte suède schoenen door het zand. Maar na een paar runs van enthousiasme bij het zien van al die wijnen; en na de zoveelste struikelbeurt, gaf ik de poging om mijn kleding volledig schoon te houden tijdens mijn ontdekkingsreis maar op. De onderkant van mijn jurk en die prachtige schoenen zouden nu eenmaal onder een laag stof de grotten van Néercannes verlaten. Het was wat het was.

Dineren op Chateau Néercannes

Na de champagne in de adembenemende setting van de mergelgrotten verlieten we de grotten. We staken een keienlaantje over – ik uiteraard weer glibberend en hakkelend – naar het prachtig gelegen chateau. Een fijn diner volgde, dat werd afgesloten met vuurwerk. Letterlijk. Potverdikkie, het leek wel alsof er overal waar ik de laatste tijd kwam vuurwerk was. We logeerden dat weekend overigens in het niet minder mooie Kruisheren Hotel in het midden van Maastricht. Wat een heerlijkheid. En dat middenin de week! De volgende ochtend koffie op de markt en struinen door een van de mooiste boekenwinkels van Nederland – ik blijf een Neerlandica.

Ben je ook benieuwd naar Chateau Néercannes? Als je googlet, kom je er. Zie je direct de prachtige omgeving, die bestaat uit glooiende heuvels. Als ik er zo over nadenk: zelfs de taxirit was episch. Santé!