Een bruisende Valentijnsdag met Bernini

Zijn hand deukt in haar dijen. Van haar gezicht lees ik een erotische wanhoop waar ik rillingen van krijg. In het machtsspel voor me ontsteekt B. een vuur waar je als onschuldige toeschouwer de blossen van op de wangen krijgt. Proserpina wordt verkracht. Niet door de toen slechts 23-jarige Bernini – want die eert haar overweldigende schoonheid zoals niemand anders dat kan – maar door Pluto. Pluto, ja… (Google that. Of blijf lekker lezen, want wat ik schrijf is veul leuker.)

Verliefd in het Borghese = verliefd voor altijd

Gian Lorenzo Bernini en zijn beeldhouwkunst… Ik heb er minutenlang ademloos naar staan kijken in het Borghese. Mijn hart maakte dan ook een sprongetje toen ik las dat deze grootse kunstenaar tijdelijk intrek zou nemen in het Rijksmuseum. Mijn grote liefde naar de stad van mijn vader… In mijn voorstelling was de ontketende passie die vloeit uit zijn werken altijd slechts een klein stukje van het vuur dat deze man leeft. Dus je snapt welk een spektakel in mij opbloeide…

Gassen, maar! Op naar het Rijks…

De wekker ging vroeg: het was zover! Snel een leuk outfitje aan, een bakje yoghurt naar binnen… En dan hoppakee, gas d’r op (ik heb niet voor niets een Porsche). Het was nog vroeg hoor! Maar vol verwachting klopte mijn hart, toen ik het pedaal lekker ver induwde onder het genot van – uiteraard – enkele Italiaanse klassiekers. Stoelverwarming was niet nodig: ik was opgewonden genoeg bij de gedachte dat ik zo weer heel even heel dicht bij mijn geliefde Rome en de man die haar adem gaf, zou zijn. Voor de geïnteresseerde lezer: ik heb het al-tijd koud en ik heb al-tijd stoelverwarming aan.

Bruisende kunst

Als het over kunst gaat, ontstaat er een heel ander soort bruisen dan wanneer het over bijvoorbeeld champagne gaat. Dít bruisen gaat tussen hart en buik en weer terug, waar de belletjes van champagne een allesomvattende, meer stralende energie creëren (die ook zeker de buitenwereld niet onberoerd laat).Bernini en Champagne | bruisend.online

Romeinen en Champagne

Wat heeft dit alles nu met champagne te maken, vraag je je af? Nu ja, ik zal de bruisende wijnen er niet met de haren bij slepen… Bernini was een Romeinse beeldkunstenaar uit de 17e eeuw. Hij is mijn grote held, maar was ooit veel meer dan dat. Hij was een groot Romein. De (oude) Romeinen waren de eersten die in de huidige Champagne-streek begonnen met het verbouwen van wijn. Interessant? Een beetje, maar misschien voor later… Want wijn verbouwen in de Champagne-streek betekent niet automatisch dat je champagne maakt. (Dat gebeurde een paar eeuwen later voor het eerst in Reims, voor zover ons bekend is.) Anyway… Wel leuk voor nu is om kort iets te vertellen overt de geschiedenis van die andere bruisende wijn, prosecco. Als we het over Romeinen hebben, gaat het immers om Italië… Toch? Ok, ok… Ik kom nu met de echte connectie tussen Bernini en bruisende wijn. Ik maak het nu allemaal veel te ingewikkeld en wollig. Gaan we…

Prosecco en de Glera-Druif

De geschiedenis van prosecco begint in Conegliano Valdobbiadene in de Veneto. (Leuk weetje: de heuvels in deze area staan sinds vorig jaar op de UNESCO-Werelderfgoedlijst.) Dit is eigenlijk hét gebied waar – ook vandaag de dag – nog de meeste prosecco wordt gemaakt. (DBernini erotisch | bruisend.onlinee beste prosecco’s ter wereld komen hier vandaan.) Prosecco wordt gemaakt van de druif Glera. Er gaan verhalen rond waarin gesproken wordt over een 2000 jaar oude geschiedenis van deze druif. De Romeinen zouden de proseccowijn kennen als Puccino.

Maar goed, terug naar de tijd van mijn Romeinse hero. De 18e eeuw pas is getuige van het bestaan van prosecco. (Voor de niet-oplettende kijkers: dat is ná de tijd van ‘Gianni’. Maar historisch gezien wel vlak erna.) In een uitgave van Giornale d’Italia beschreef Fransesco Maria Malvolti toen de kwaliteit van de wijnen die in de regio werden gemaakt. Prosecco was toen nog een van de vele soorten wijn die werd gemaakt. Door de jaren heen zijn de producenten zich gaan specialiseren in het maken van prosecco tot op het punt dat er alleen nog maar prosecco werd geproduceerd in de Conegliano Valdobbiadene-regio.

Wil je meer weten over prosecco en Glera? Lees dan even dit blogje. (Ja, doen! Veel info over de naamsverandering van prosecco. En je krijgt een nieuw tabbladje, dus je hoeft niet bang te zijn om te klikken.)

Tot slot een ode aan Bernini (again)

Gian Lorenzo Bernini is (7 December 1598 – 28 November 1680) kon als geen ander marmer tot leven wekken (en er meer dan eens erotische taferelen van maken). Hij was al jong in staat om de kwijnende ademhalingen van Daphne vast te leggen op het moment dat ze kronkelend in Apollo’s jacht verandert in een veganiste bij wie de vegans van nu verbleken. Als je bij zijn verbeelding van Apollo’s jacht staat te kijken, hoor je zowat het hese kreunen van de nimf. En je hebt de neiging om de sappen (en bloedstoten) die ontstaan bij het ontschieten van de laurier met je vingers te volgen.

Voor mij heeft Bernini altijd veel betekend. Hij is een van de redenen waarom ik kunstgeschiedenis wilde studeren in Rome. Hij is de man die mijn hart voor Italië en de klassieke oudheid nog sneller liet kloppen. Onder meer dankzij Bernini zal mijn hart voor altijd in Rome zijn.